He wat een vreemd taalgebruik in de titel! 

Dat komt dan ook, doordat er eigenlijk weinig opstand is tegen de vele regeltjes omtrent een kinderwens. 
Eigenlijk mag je van geluk spreken dat als alles via de natuurlijke weg gaat en het ook goed gaat... maar wanneer dat niet blijkt te lukken...
maakt de overheid flink misbruik van de situatie. Want dan kan je namelijk flink gaan dokken.
En aangezien je tóch er volop voor gaat, omdat het een hartenwens is. Krijgt de overheid toch geen tegengas. 
 

In een "normale" situatie, kan een man en vrouw de daad verrichten om zwanger te raken. Dat kost hun in feite helemaal niets.
Uiteraard heb je bijkomende kosten als zwangerschapskleding, controle, op en neer rijden naar het ziekenhuis etc. Maar dat zeg ik... dat zijn bijkomende kosten. En dat vind ik dan ook niet anders dan normaal.  

Dan heb je nóg de kans dat het niet lukt, en ga je over op bijv. IVF wat, los van het eigen risico, voor een groot deel wordt vergoed.
In totaal (het zwanger raken plus bijkomende kosten) zou je niet meer dan €4000,- kwijt moeten zijn...
Je wilt wat, dus heb je er ook alles voor over om het te krijgen... 

Maar tot hoever ga je...? 

Het geld dat je betaalt om een kind groot te brengen tot zijn 18e is bij elkaar toch minimaal wel een €150.000,- ...
als je er niets om geeft kan je ter vergelijking zeggen dat je kind 3 dikke audi's waard is..

Maar je wilt het graag, je krijgt er ook ontzettend veel voor terug. Dus je kijkt niet naar het financiële plaatje...

Maar wat als het volgens de "normale" situatie niet gaat? 
Je kunt overgaan tot adoptie...

Dan komt de overheid en dergelijke instanties om de hoek om zijn handje op te houden... 
En dát is waar de schoen wringt. Hoe kun jij je geld willen verdienen over andermans leven? 

Je zult een beginselstoestemming moeten aanvragen... Hiermee heb je de eerste €210,- al te pakken. vervolgens ben je verplicht mee te doen aan een adoptie-cursus, bestaande uit zo een 5 bijeenkomsten. Vooraf wordt je gevraagd om minimaal €1385,- te betalen. Let wel, kan je na deze cursus nog niet beslissen of je wél of niet over wilt gaan tot het adopteren, dan is je Beginseltoestemming één jaar geldig. En zul je na een jaar dus opnieuw moeten starten... en dus opnieuw betalen... Als je al succes hebt, (de garantie heb je niet als je met de beginseltoestemming start dát je een kind kan adopteren) kunnen de totale kosten oplopen variërend van €20.000,- tot €40.000,-. En dan gaat dat geld niet naar het kind, ook niet naar de ouder... Nee... dat zit voor een groot deel in papierwerk! 

Maar adoptie is, in veel gevallen, geen bloedverwant... Is dat wel wenselijk. Dan kun je nog gaan zoeken naar een draagmoeder. 
Dit zou dan niet meer dan €10.000,- kosten... Dit scheelt al, maar het blijft dat dergelijke instanties erbij komen kijken, want draagmoederschap mag niet commercieel zijn. Niet commercieel, in de zin dat je geen oproep mag plaatsen "Wij zoeken een draagmoeder" alsmede niet te betalen voor de gunst. 

Men zegt weleens.. "Kinderen neem je niet, die krijg je...", maar met het bovenstaande vind ik dat nog te betwijfelen... Stel dat een groot deel van de nodige instanties gerund zou worden door vrijwilligers? Dan zou het totaalbedrag voor het krijgen van een kind Adoptie of Draagmoederschap vast niet meer zoveel verschillen met de "natuurlijke" en "normale" manier. 

In mijn (ons) geval, mogen wij als wens-ouders met beide van hetzelfde geslacht, geen oproep doen om te vragen naar een draagmoeder. Echter is er een vergelijkbare situatie al eens in de media geweest dat het niet strafbaar is om te zeggen dat je wel op zoek bent naar. Dus is het géén oproep. Maar puur ter kennisgeving. 

En tja... die kosten... je wilt wat.... dus heb je er ook alles voor over... 

Het gaat zo snel die tijd...
in een ogenblik leef je in onzekerheid. 
Nooit meer die stem om je heen, 

wat houd je nu nog op de been? 
Onterecht je dierbare kwijt, 
alleen maar omdat mensen nog steeds leven in haat en nijd... 

Pijn, angst, verdriet, onmacht, teleurgesteld... waren de gevoelens dat ik kreeg na het horen van de vliegtuigramp. 
Het is vreselijk om een mens te verliezen, maar het maakt het nog meer ondragelijker wanneer je hoort als dit niet had gehoeven. 

We leven in 2014! Zoveel jaar na de tweede wereld-oorlog, en nog steeds, jaar in, jaar uit... wordt er ruzie, oorlog, geweld gemaakt. 

Ik vind het zo onbegrijpelijk. Ik kan het nog steeds niet vatten!! 
Waarom willen mensen de macht hebben over anderen? Waarom zijn sommige mensen, zoals wij de "Wereldleiders" noemen zo ontzettend gestoord en bekrompen? Waarom gunnen wij niet meer het geluk in andermans ogen? 

Hebben mensen dan geen gevoel? Kunnen mensen zich niet meer inleven in een ander? Zijn mensen zo harteloos? 
Ik weet dat de kans op een wereld met vrede, zonder geweld, geruzie, en oorlog steeds kleiner word.. 

Als het aan mij lag en ik een wereldleider was... dan zou het roer omgedraaid worden! Ten eerste zou ik al die mensen die een ander iets verkeerds heeft aangedaan eens even flink bij de oren grijpen en helemaal tot aan de grond toe inpraten hoe onwijs ACHTERLIJK hij/zij gehandeld heeft. En dan vervolgens even in quarantaine stellen, om de zonden te laten overdenken. En dan vervolgens flink laten inzien wat liefde is. Liefde voor de medemens. Liefde voor de wereld, Liefde voor alles en iedereen. 

Mensen, of je nu wel of niet achter radicale oplossingen staat... JIJ bent GEEN KUDDEDIER!! Als Hitler (Die lul leeft namelijk nog steeds hoor, maar dan verdeeld over meerdere mensen als een wolf in schaapskleren) Als Hitler de sloot in sprong, sprong jij er dan achteraan? Nee natuurlijk niet! Krab je nu toch eens achter de oren... Hoe zou jij het vinden om vermoord te worden? Hoe zou jij het vinden om iemand de rest van je leven te moeten missen? Hoe zou jij het vinden als jij je zo ellendig moest voelen?

Word eens wakker!

Laten we met zijn allen eindelijk eens zien wat liefde is! 

Met veel liefde, kracht en licht, 

Claes

Vanavond eens een keer languit voor de buis. 
Kom ik op het programma Project P. en bam... de tranen rollen over mijn wangen... meteen zie ik mijn eigen schoolperiode voorbij komen als een film. 

Het blijft mij keer op keer verbazen, dat er nog steeds zoveel gepest wordt, op school, maar ook elders is dit natuurlijk van toepassing.. en waarom? Het is algemeen bekend dat veelal mensen andere mensen kleineren omdat ze zelf onzeker zijn, bang om ergens niet bij te horen. En de omstanders die het zien gebeuren, eigenlijk ook... want ja, straks ben je zelf het mikpunt.... Mensen zijn in die zin een enorm egoistisch wezen! 

In 2012 had ik op, toen nog heel erg hype, hyves een blog geplaatst wat betreft Tim die zich in 2012 het hemelse leven verkozen heeft voor het aardse. Heel Nederland was in de ban van het feit wat pesten als gevolg kan hebben... Dit moest stoppen, maar uiteindelijk slijt het toch weer weg en blijft dat pesten doorgaan, waarom, waarom, waarom? Nog steeds omdat men bang is om zelf gepest of gekleineerd of beoordeeld te worden? 

Bedenk het eens bij jezelf, hoe zou jij het zelf vinden als er continu hetzelfde woord tegen je wordt geroepen? Hoe zou jij zelf het vinden dat je elke dag een duw wordt gegeven?  Misschien als je wat ouder bent, en je hebt dit weinig meegemaakt, dat je zoiets hebt van ach... dat valt wel mee, daar moet je niet naar luisteren... Maar wat als je zelfvertrouwen niet zo groot is ... verplaats je eens in die ander... Wat voel je dan? 

Je wéét nóóit zomaar hoe een ander denkt, iemand kan dan nog zo een grote glimlach hebben en lijken te stralen, en diep van binnen zeer ongelukkig zijn. Je kan nooit weten hoe iets aankomt bij een ander... Let op wat met je dan zegt en doet... want het kan mensen écht breken.. op een gegeven moment is de emmer vol en kunnen de gevolgen fataal zijn! Benoem ook altijd als je een grapje maakt, dat het dan ook echt een grapje is. 

Op school zie je veel pestgedrag terug... waarvan ik zelf denk dat dit voornamelijk komt door kopiëergedrag van anderen. Want ja, de appel valt niet ver van de boom, maar veel kinderen/jongeren zijn ook nog niet zo gegroeid in het verplaatsen van een ander. Begrijpelijk, want ze hebben al veel dingen waar ze zich op moeten concentreren. Als je een klas van 30 personen hebt, en de één die draagt als énige geen stoere broek, geheid dat die dat dan ook te horen krijgt dat die er niet bij hoort. En waarom? Omdat in de dagelijkse samenleving, waar je ook bent in straat, in de kroeg, in de supermarkt je altijd wel mensen hoort praten op een negatieve manier over anderen... soms ook wel binnen huishoudens... en al helemaal op tv... Ze weten niet beter dat wanneer een persoon anders is dan de rest dat die er niet bij hoort en dat die persoon het dan ook moet weten ook. 

De oplossing is zó simpel, nee ik ben niet gelovig, maar een aantal dingen wat in de bijbel staat sta ik volmondig achter: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet / Heb uw naaste lief als uzelf. 

Draag uit naar jezelf en naar een ander, wanneer je iets wilt zeggen over een ander dat dit positief is. Corrigeer elkaar dan ook daar in wanneer iets niet door de beugel kan. Maak het bespreekbaar, en maak jezelf en een ander verantwoordelijk voor hetgeen wat er wordt gezegd. Geef elkaar eens vaker een compliment, hoe moeilijk het ook is ... want vaak is het makkelijker om iets lelijks te zeggen dan iets goeds.. (Ik geef toe: Hoe vaak hoor ik mezelf met argwaan zeggen Man wat heeft die lelijke schoenen!! Ja helaas ook ik trap er af en toe in...)  Het blijkt raar te voelen als je dat warme gevoel kan geven... Het is onnatuurlijk geworden... Maar geef toe, wat is er sterker dan liefde tegenover haat en nijd? Niets! Bedenk ook dat een ander fouten maken mag, want niet iedereen denkt hetzelfde als jezelf... Ik zeg het ook vaak tegen mijn dierbaren... Al doe je dingen(levenswijze, maken van keuzes, etc) waar ik niet achter sta , geeft het jou een goed gevoel.. doe het dan.. blijkt het niet te werken, dan zal ik niet zeggen ja wacht effe ik had je gewaarschuwd en je te laten staan. Nee, dan ontvang ik je wéér met open armen om je op te vangen. 


Als we met zijn allen er nou meer over praten en elkaar op aanspreken, én dat ook aan de jongere generatie laten zien... Dan denk ik dat het pesten écht wel de wereld uit te helpen is. Laten we met elkaar zorgen voor elkaar! Leven en laten leven!

Met veel liefde, kracht en licht, 

Claes
 

In de alledaagse drukte van het leven, vliegt de tijd soms enorm hard voorbij.. 
Werk, Hobby's, je huishouden en andere verantwoordelijkheden... en dan komen daar ook nog eens de (nodige) kopzorgen bij... 

Tijd is tijd, kunnen we weinig aandoen... het klokje blijft gewoon tikken... de invulling is wat anders.. niet voor niets bestaat de gezegde "Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens". 
Door alle drukte, is het soms wel moeilijk wat tijd vrij te maken voor de rust... 
Zo nu en dan kom ik weleens mensen tegen die bijv. in een kroeg binnenkomen, of ik spreek mensen via een chat (ik vind het heerlijk om mezelf te channelen met andere mensen, uitwisselen van idëeen etc. Je zou me in die zin wel een filosoof kunnen noemen..) en zonder al te veel woorden te hebben gewisseld voel ik meteen een bepaalde druk bij die personen... Een diepe zucht hoor ik dan... en uiteindelijk hoor je dan flink wat geklaag... Vind ik totaal niet bezwaarlijk, ik ben er graag voor iemand anders.. en van je hart moet je geen moordkuil maken... ben het overigens inmiddels wel gewend dat mensen met zorgen een schouder bij me zoeken :) Een enkele keer denk ik van... daar hebben we weer iemand die het zo zwaar en moeilijk heeft, maar wanneer ik me er toch voor inzet en je ziet de ander opgelucht verder gaan... dan stelt mij dat toch wel tevreden... Tja.. zorgzaam persoontje he.. :) Denk dat veel mensen dit kunnen beamen die ook in de zorg werken... Het trucje is om jezelf niet voorbij te lopen... maar dat begin ik al aardig onder de knie te krijgen. (ten slotte, je kan een ander niet helpen als je jezelf niet heb geholpen).  Maar goed, ik dwaal weer af... 

Mensen kunnen overlopen in emoties, emmers kunnen vollopen.. en hoe graag ze ook willen doorgaan... uiteindelijk moeten ze toch de rust nemen.. 
Terwijl ze ook niet alles willen neerleggen... Wat is dan rust? 
Voor mij is rust op fysieke vlak even niks doen en/of op psychische vlak niks doen. 
Tijdens gesprekken, of aan de computer werken... ga ik vaak even zitten (of languit op de bank) op deze manier geef ik mezelf fysiek wat rust. 
Wanneer ik aan het dansen ben, of aan het zingen, of met de hond aan het wandelen ben of tuinieren of noem het maar ook, dan zet ik mn verstand vaak op een laag pitje... M'n voelsprieten houd ik evengoed wel aan.. want ja... je kan natuurijk niet zonder links en rechts te kijken gaan oversteken... Maar mn gedachtenstroom geef ik even rust.. Op die manier geef ik mezelf psychisch rust. 
En als ik beide doe dan lig ik te snurken oftewel te slapen :) 
Een ander insteek... is Genieten... Ongeacht wat voor dingen je ook doet, veelal actief... als je daarvan geniet.. geeft dat je ook meteen psychische rust. Want je hoeft eigenlijk nergens aan te denken... En fysiek geeft het je energie, er komt dan als het ware een soort adrenaline-shot los. 

Persoonlijk denk ik dat veel mensen dit lijken te vergeten.. Het niet beseffen dat er genoeg momenten zijn om de nodige rust te pakken. 
Doe de dingen waarvan je genieten kan, dat geeft je energie en rust tegelijk. Wees bewust dat je fysiek en psychisch kan loskoppelen, dan zul je merken dat je jezelf een stuk levendiger gaat voelen.  ;) 

Tijd is tijd, Rust is genieten, genieten is rust. 

Met veel liefde, kracht en licht, 

Claes


 

Vandaag weer een vrije zondag. Heel gek, de laatste weken kwam ik amper voor 11.00u mijn bed uit, met het gerace 's ochtends om meteen Benji (mijn lieve hond) uit te laten, want ja ook hij moet zijn ochtendplas kwijt. Wel eerst ik, want ook ik heb dan net an 7 a 8 uur slaap gehad :) 
Maar sinds woensdag heb ik een nieuwe kussen, zo een neksteunkussen, in gebruik. En hoe laat ik ook naar bed ga, ik word nu gewoon vóór 8 uur al wakker en ben dan ook meteen klaar wakker. 

Afijn, mijn achtertuin behoeft al enige tijd wat aandacht... Zeker na de winter... En aangezien dit mijn tweede zomer word dat ik hier van genieten kan, leek mij het een goed plan om maar eens aan de slag te gaan. (De coniferen laat ik nog wel even staan, al moeten ze wel weg) :P 
Vandaag stond het schoonspuiten van mijn tegels op de planning..  Ik had gisteren al een klein beginnetje gemaakt maar het werd donker dus ja... en je werk moet je eigenlijk wel af maken... :) 

Dus ik heb nu letterlijk mijn straatje schoongeveegd, schoongespoten. Later op de avond bedenk ik me dan... Heel vaak heeft het "straatje schoonvegen" een negatieve lading... in dit geval is dat niet zo...
Door het wegdoen van rommel, krijg je ruimte.. En zo werkt dat dus ook in je koppie.. (juist ja, dan kan je er weer nieuwe thee of koffie in doen) 
Het is goed om af en toe je gedachten helemaal leeg te maken, en met een schone lei te beginnen. Spuit het negatieve verleden van je af, en maak ruimte voor nieuwe momenten. Momenten om van te leren en/of van te genieten. 

Situaties zijn niet altijd even leuk, en ik ben er van overtuigd dat alles een levensles is. Al vind ik wel dat het soms ietsjes minder bruut mag... 
Toch is het belangrijk om helder te kijken naar wat je per gebeurtenis nodig hebt en wat je achterwege moet laten. 
Ja maar?  Je kan wel vergeven, maar vergeten doe je nooit! En dat klopt...  Spuit de nare gedachten van je af, soms mag je weleens wat laks met situaties omgaan en bedenken "het zal wel, tis vast wel ergens goed voor"... en begin met een nieuw hoofdstuk... Mocht er weer een nare ervaring op je pad komen, al het voorgaande ben je toch niet vergeten... En dat is niet om meteen in zak en as te zitten, maar juist om er mee om te gaan.. "What doesn't kill you, makes you stronger"... je leert elke dag wel iets, óók van de minder leuke dingen... 

 Veeg/spuit je straatje schoon, om verder te kunnen gaan ;) 

Met veel liefde, kracht en licht, 

Claes